یوفو شهر

   آيا بشقاب پرنده حقيقت دارد؟ آيا موجودات هوشمند سيارات ديگر سعی دارند با ساکنان کره زمين تماس برقرار کنند؟
ماه ژوئيه سالگرد واقعه “رزول” است. در سال ۱۹۴۷ ساکنان مزرعه‌ای در شمال رزول در ايالت نيومکزيکوی آمريکا سقوط اشيای عجيبی در مزرعه‌شان را به پليس گزارش دادند. تحقيقات رسمی نيروی هوايی آمريکا در مورد ماهيت اين اشيا آن را قطعات يک بالن تجسسی تشخيص داد. اما بحث در مورد اينکه آيا قطعات پيدا شده در رزول متعلق به يک بشقاب پرنده بوده يا نه، همچنان ادامه دارد.
آيا تصور اينکه در گوشه‌ای ديگر از جهان ما موجودات هوشمند ديگری زندگی می‌کنند خيلی دور از ذهن است؟ موجوداتی که از سيارات خود به کره خاکی ما سفر می‌کنند تا با ما تماس بگيرند؟ چنين احتمالی چندان بعيد به نظر نمی‌رسد اما آنچه که در ميان دانشمندان و مردم عادی اختلاف ايجاد کرده است ادعاهای مردم در مورد ديدن موجودات ماورای زمين و بشقاب پرنده‌های حامل آنهاست.
دانشمندان ناسا، آژانس فضانوردی آمريکا، در تحقيقات خود همواره کليه گزارش‌های مربوط به مشاهده اشيا پرنده ناشناس را يا بی‌اساس خوانده يا دلايل علمی برای بشقاب پرنده نبودن اين اشيا ارائه کرده‌اند. بسياری از اخترشناسان نيز می‌گويند که اشيا پرنده ناشناسی که مردم ادعا می‌کنند ديده‌اند در واقع اجرام آسمانی‌اند.
اين پديده ها را مى توان، بسته به محل و منشأ آنها، به سه دسته تقسيم كرد:
الف ـ منشاء خارج از جو و درون منظومه شمسى؛
ب ـ منشاءجوى؛
ج ـ منشاء درون پوسته زمين.
دـ منشاء انسانی
در هر يك از اين دسته‌ها يك يا چند پديده مرتبط با یوفو (اشياى نورانى ناشناخته) ديده شده اســت كه توضيح مختصرى در مورد هر يك ذكر مى‌شود.
الف ـ پديده‌هاى با منشاء خارج از جو و درون منظومه شمسى
۱ـ سياره زهره: وضعيت سياره نورانى زهره و نزديكى موقعيتش به افق به گونه‌اى است كه اگر با شرايط جوى خاصى، مانند ابر آلودگى، همراه شود شبيه به يك شى نورانى خميده كشيده مى‌شود.
۲ـ قطعات ماهواره‌ها: كه به هنگام ورود به جو در ارتفاع‌هاى گوناگون مى‌سوزند و گاهى هم به سطح زمين مى‌رسند.
۳ـ شخانه‌ها يا آسمان سنگ‌ها: نادر ديده مى‌شوند. اما چون سوزان به سطح زمين مى‌رسند افراد عادى ممكن است آن را آنونا بدانند.
۴ـ بادها و فعاليت‌هاى خورشيدى: روى بار الكتريكى و رسانش الكتريكى جو تاثير مى‌گذارند. اين تاثيرگذارى اگر با شرايط مناسب جوى همراه باشد مى‌تواند پديده‌هاى نورانى ايجاد كند. اين نوع پديده‌ها كمتر مطالعه شده است.
ب ـ پديده‌هاى با منشاء درون جو
5ـ آذرخش گلوله‌اى: كه شايد بتوان آن را صاعقه گلوله‌اى نيز ناميد در اثر تخليه الكتريكى ابرها مى‌تواند به وجود بيايد گرچه مطالعه قطعى آنها در انتظار انجام است.
ج ـ پديده‌هاى با منشاء درون پوسته زمين
6ـ نور زلزله: فيزيكدانان و زمين شناسان در دو سال اخير منشأپديده‌اى را كه معمولاً نور زلزله ناميده مى‌شد كشف كرده‌اند. به هنگام فعال شدن پوسته زمين، كه معمولاً زلزله نتيجه مشهود آن براى ساكنان روى زمين است، ناهنجارى‌هايى در ميدان مغناطيسى اطراف گسل‌ها به وجود مى‌آيد. همزمان با اين ناهنجارى‌هاى مغناطيسى يون‌ها در محيط اطراف به وجود مى‌آيند. به دام افتادن اين يون‌ها در ميدان مغناطيسى محل گسل حركت منظمى از سمت ميدان مغناطيسى قوى به ضعيف همراه با تابش در طول موج‌هاى مختلف ايجاد مى‌كند. اين حركت بسيارى از مواقع نوسانى است، مانند صفحه‌اى نورانى كه حركتى نوسانى انجام مى‌دهد. مشابه اين پديده در آزمايشگاه، آينه پلاسما ناميده مى‌شود. حركت اين يون‌ها ممكن است در راستاى گسل يا محور عمود بر آن باشد.
دـ منشا انسانی
امروزه بنا به گزارش ها و فاش شدن بسياري از اسناد رسمي مي فهميم كه اين بشقاب پرنده ها ساخت خود انسان هاي زميني است البته اگر از تمامي داستان هاي تخيلي صرفنظر كنيم. پس ديگر نبايد از ديدن بشقاب پرنده ها تعجب كرد زيرا وجود دارند و تعدادشان هم كم نيست ولي ساخت خود انسان هاي زميني هستند.
اكثر آنها براي مقاصد نظامي و جاسوسي طراحي مي شوند كه البته كاربردهاي فراوان ديگري دارند. اگر روزي بشقاب پرنده اي را ديديد كه جلوي شما آمد و پرسيد: آيا مي توانيد انگليسي صحبت كنيد؟ تعجب نكنيد. نه به خاطر به يادنداشتن زبان انگليسي بلكه به خاطر اين كه ممكن است شما سايفر را ديده باشيد.
سايفر يك پرنده بدون سرنشين و عمود پرواز، ساخت شركت سيكورسكي آمريكا است كه با تكنولوژي بشري ساخته شده و افراد هوشمند غيرزميني (در صورت وجود!) نقشي در طراحي و ساخت آن ندارند. هر شخصي كه اين پرنده آهني را در آسمان ببيند بدون گمان فكر مي كند كه يك بشقاب پرنده فضايي را ديده و چه بسيار افرادي كه با گزارش ديدن بشقاب پرنده در محل هاي آزمايش سايفر، موجبات خنده مهندسان شركت سيكورسكي را فراهم كردند.

اين موجود شبه فضايي خصوصيات خاصي دارد. قطرش حدود ۹۹/۶ متر، مساحت ملخ اصلي ۴/۲ مترمربع، وزن بارگذاري شده ۱۱۴ كيلوگرم است.
سايفر با تواني كه موتور AR-801 برايش به وجود مي آورد مي تواند تا ارتفاع هشت هزار متر پرواز كند. نيروي اين موتور ۳۷ هزار وات است كه مي تواند سرعتي معادل ۱۴۴ كيلومتر در ساعت بگيرد. سايفر به دليل حجم كم تنها سه ساعت در آسمان است و در اين مدت باز هم به دليل گنجايش سوختش ۵۸ كيلومتر پرواز مي كند.
سايفر مانند هلي كوپتر كومانچي از سيستم هدفگيري خودكار و سامانه هدايت الكتريك
(fly-by-Wire) كه محصول مشترك شركت بوئينگ و سيكورسكي است بهره مي برد. توانايي نشستن روي سطوح با زوايه ۱۵ درجه و فراز و فرود آني به طول ۱۲ فوت را دارد كه قابليتي منحصر به فرد است. بلندشدنش كاملاً عمودي ا ست و از راه دور هم (توسط ماشين كنترل) كنترل مي شود.
اين پرنده بدون سرنشين است. پس نشست و برخاست و بازگشت آن به مبدا به صورت خودكار است. تنها با فشردن يك دكمه بازگشت، سايفر در هر نقطه اي و مكاني كه باشد به خانه خود برمي گردد.
طراحي سايفر به گونه اي است كه هم براي مقاصد نظامي و هم غيرنظامي كاربرد دارد. در اولين آزمايش هايي كه در سپتامبر سال ۱۹۹۷ در محل آموزش ارتش آمريكا در ويرجينيا انجام شد اين پرنده خارق العاده بسيار هوشمند بود و در تست هاي پروازي ا ش توانست تمامي بمب هاي عمل نكرده در ايالت ايندينيا را پيدا كند و حتي به كمك مگنومترهايش تونل هاي زيرزميني، لوله هاي زيرگذر و سازه هاي زيرسطحي را مشخص و ردگيري كند. در منطقه آزمايش شهري ارتش آمريكا واقع در ايالت جورجيا (Mout)، سايفر بر فراز خيابان ها به پرواز درآمد و از درون پنجره ها حتي تا طبقات دوم عكسبرداري كرد و توانست اهداف به اندازه يك آدم را شناسايي كند.
در آزمايش سال ۱۹۹۶ در مدرسه پليس ايالت آلاباما از فراز آدمك هاي مصنوعي (به عنوان آشوب طلب) از ارتفاع ۱۵۰ متري گاز اشك آور رها كرد. همچنين از سقف ساختماني يك بسته ۵۰ كيلويي را برداشت و تا مقصدش (آشيانه اش) با خود حمل كرد.

طرح سكوي عملياتي چند منظوره امنيتي ـ حفاظتي براي مقاصدي مثل كنترل، ترابري، نظامي و شناسايي محيط در اوايل سال ۱۹۹۲ شروع شده است. شركت سيكورسكي مدل جديدتري با نام «سايفر ۲» ملقب به اژدهاي جنگنده ساخته است كه مي تواند ۲۰ كيلوگرم بار را به مدت دو ساعت حمل كند. وزن آن ۱۰۰ كيلوگرم و حداكثر سرعت آن ۲۳۰ كيلومتر در ساعت است. تنها تفاوت ظاهري آن با مدل قبلي بال هاي مجاور است به هرحال شركت سيكورسكي يك قرارداد ۴۶/۵ ميليون دلاري براي ساخت دو فروند پيش مدل و چهار ايستگاه زميني با نيروي دريايي آمريكا منعقد كرد و به سرعت در فاصله كمي پس از انعقاد قرارداد اول يك قرارداد ديگر به ارزش ۷۶/۳ ميليون دلار براي توليد ۱۵ فروند مدل استاندارد با نيروي دريايي بست.
يكي از عمده تفاوت هاي سايفر با ديگر محصولات شركت سيكورسكي، صرفنظر از شكل عجيب آن، حذف ملخ دم آن است.
چرخش ملخ باعث ايجاد گشتاوري در جهت چرخش مي شود كه توسط ملخ دم، نيرويي خلاف جهت براي خنثي كردن اين گشتاور اعمال مي شود ولي ديگر در سايفر، ملخ پايين را با سيستم عكس كننده انتقال نيرو به موتور حاصل مي كند تا اين گشتاور را خنثي كند.
اين موجود شگفت انگيز شايد براي شركت هاي غربي پديده اي جديد باشد ولي براي روس ها خير!
از سال ۱۷۵۴ ميخاييل لوموتولف طرح خود را كشيد تا سال ۱۹۴۷ كه كاموف مدل Ka-8 خود را ساخت و حتي مدل هاي Ra-50 (كوسه سياه) و غيره هميشه ملخ هم محور استفاده مي شد و دم تنها براي پايداري عرضي بود. حال اگر هلي كوپترها دايره اي شكل باشند ديگر به دم هم احتياجي نيست و از اين جا به Ka-137 مي رسيم يعني توپ پرنده روس ها كه در سال ۱۹۹۸ ساخته شد. اين توپ پرنده كه براي كارهاي تحقيقاتي، مراقبت از لوله هاي نفت و گاز، اكتشافات محيطي، كنترل ترافيك و عمليات ضد تروريست (مانند سايفر) طراحي شده بود از يك موتور پيستوني آلماني با توان ۴۸ كيلووات بهره مي برد. قطر ملخ مركزي آن ۳/۵ متر و ارتفاع ۸۸/۱ متر داشت. وزنش نسبت به سايفر بيشتر است (۲۸۰ كيلوگرم) و حداكثر سرعت ۱۷۵۴ كيلومتر در ساعت و برد ۵۳۰ كيلومتر و سقف پروازي پنج هزار متر دارد. از لحاظ عملكرد از سايفر بهتر است ولي هيكلي بزرگتر دارد.

نتیجه گیری
هميشه پاسخ من به آنهايي كه قسم مي‌خورند با چشمان خودشان بشقاب پرنده‌اي را ديده‌اند كه در آسمان ظاهر شده و ناگهان پس از چند دقيقه ناپديد شده، اين است كه : چرا بايد موجوداتي هوشمند و پيشرفته از نظر فناوري، اين همه وقت و انرژي صرف كنند كه به ديدن ما بيايند، اما پس از چند دقيقه بدون پياده شدن و حتي معرفي خود اينجا را ترك كنند؟ آنها مي‌توانند دست كم مدتي در مداري اطراف زمين بمانند، سپس اينجا را ترك كنند. در اين مدت بدون شك ما آنها را در رادارها رديابي مي‌كنيم. اما هيچ راداري هرگز بشقاب‌هاي پرنده را رديابي نكرده. اگر چه براي اين كار بسيار سعي شده است.
سرانجام اين كه، هربار كه ما نوري عجيب را مي‌بينيم، دليل بر اين نيست كه از شي‌اي ناشناخته و مسافراني از اعماق فضا تابش شده است. در بسياري موارد، علت ديدن بشقاب پرنده فقط بازتاب نورخورشيد از چاله‌هاي هوايي است كه همه‌ي هوانوردان با آن آشنا هستند.